Ostatnio dużo pisałem o kryzysie wypalenia zawodowego. Wiesz, że chodzi o utratę poczucia własnej wartości i uświadomienie sobie, kim jesteś.
Dziś chcę przybliżyć Ci temat własnej tożsamości, ponieważ jej definicja lub jej brak wpływa na Twoje życie, Twoje zachowanie, Twoje myśli, postawy, uczucia.
«Ja»
Chciałbym, żeby ten film był jak najbardziej teoretyczny. Chciałbym, żeby to nie był tylko kolejny film z serii filmów, które słuchasz i zdajesz sobie sprawę, że to dobra teoria i ważna wiedza. Chce, aby ten film był traktowany poważniej niż jakikolwiek inny. Jest to zarówno bardzo zaawansowany temat, jak i podstawowa koncepcja głębokiego rozwoju, dlatego jest tak ważna. Byłoby wspaniale, gdybyś mógł to obejrzeć lub przyjrzeć się bliżej, zamiast tylko słuchać, wyciągać pochopne wnioski i generować szybkie odpowiedzi. Bo dziś nie mówię o wiedzy, teorii czy filozofii, mówię o odczuciu pewnych rzeczy na własnej skórze. Tu wiedza nie wystarczy. Wymaga to prawdziwej determinacji, prawdziwych badań, zdecydowanie potrzebujesz także otwartego umysłu zamiast tylko myślenia i zawziętej pewności. Bo wszystko, co dziś powiem, będzie czymś na poziomie myśli i gdzieś ponad myślą. Temat ten jest bardzo ważny, ponieważ odpowiedź na pytanie „Kim jestem?” jest bardzo determinująca, fundamentalna i od niej zależy, bo od niej zależy całe Twoje życie. Dlatego odpowiedzi na to pytanie nie należy przyjmować na ślepo, nawet jeśli sam na nie odpowiesz. Podobnie, jeśli otrzymasz odpowiedź, która nie spełnia Twoich oczekiwań, nie należy jej ślepo odrzucać. Ten film jest zaproszeniem do zmierzenia się z tym pytaniem i, być może po raz pierwszy, poważnej odpowiedzi na nie. Tu i teraz, w tej chwili, bez zbędnej filozofii, teoretyzuj i cytuj wielkich guru na głos lub w głowie. Naprawdę spróbuj odpowiedzieć na pytanie „Kim jestem?” bez uprzedzeń.
Bo pewnie już masz odpowiedź, ale dzisiaj zajrzymy za kulisy. Ponieważ twoją zwykłą reakcją jest to, co widzisz na scenie; prawdopodobnie oszukiwał cię z powodzeniem przez lata. Dlatego odpowiedź na pytanie „Kim jestem?” wydaje Ci się tak oczywista. Prawdopodobnie nigdy nie zadałeś sobie trudu, aby wkroczyć i spojrzeć na odpowiedzi, które wydają się oczywiste, co jest na scenie i jaka jest rzeczywistość. Bo jeśli podejdziesz bliżej, zauważysz, że budynki są z tektury, dekoracje z plastiku, a aktorzy to manekiny. Celem dzisiejszego filmu jest zajrzenie za kulisy tego pytania i wskazanie palcem konkretnie na to, co nazywasz „ja”. Znajdź konkretną lokalizację tego „ja” i określ, czym, jeśli w ogóle, jest to „ja”. Będziemy szukać tego, co wydaje nam się równie pewne i niezmienne, jakbyśmy szukali materialnego przedmiotu, na który moglibyśmy wskazać palcem i powiedzieć – jest. Ponieważ bardzo konkretnie odczuwamy własne „ja”. To uczucie jest bardzo silne, więc powinno być łatwe do zlokalizowania.
Myślę, że większość z nas przynajmniej kilka razy w życiu zadawała sobie to pytanie – „Kim jestem?”. To może wydawać się dziwne lub głupie pytanie, ale tak naprawdę jest to prawdopodobnie najważniejsze pytanie, jakie możesz sobie zadać. Problem polega na tym, że bagatelizujemy lub całkowicie ignorujemy to pytanie, ponieważ odpowiedź wydaje nam się tak oczywista, że nie warto nawet myśleć o zagłębianiu się w nią. Wydaje nam się, że odpowiedź jest prosta – patrzę na te same kartonowe budynki i plastikowe dekoracje, które z daleka wyglądają jak prawdziwe. Jesteś z tego zadowolony i pewny, że wszystko jest na swoim miejscu, nie próbujesz pchać się za kulisy. Nie kontrolujemy tego, co uważamy za prawdę. Nie sprawdzamy, czy odpowiedź na to pytanie jest poprawna, bo zaraz po wejściu wydaje nam się, że już wszystko wiemy. Jeśli możesz, chciałbym, aby ten film udawał, że nie wiemy, abyśmy mogli zobaczyć, czy wiemy, czy nie.