Hiszpańskie niższe ligi kojarzą nam się głównie z lokalnymi zawodnikami, którzy jeżdżą do Polski i często naprawdę dają radę. Tym razem opowie nam o tym jednak polski zawodnik, który w ostatnich latach przekonał się, jak smakuje trzecia i czwarta lokata w tym kraju. Tym przewodnikiem będzie Paweł Florek. Można go również powiązać z faktem, że rapuje obok piłki nożnej i tak się składa, że wydaje drugi album, o którym również rozmawialiśmy. zapraszamy
Minęły cztery lata odkąd ostatnio z nami rozmawiałeś iw tym czasie grałeś w trzech drużynach w Hiszpanii. Jak wyglądały Twoje początki w CD Badajoz?
Jamón Ibérico
To jedna z najcenniejszych wędlin w kuchni hiszpańskiej. Wszystko to dzięki specjalnej rasie półdzikich czarnych świń, z których jest wytwarzany. W przeciwieństwie do świń kaukaskich, dieta świń iberyjskich jest bardzo wyrafinowana – składa się głównie z jęczmienia, kukurydzy, żołędzi i ziół. Do wypasu nadają się tylko wybrane pastwiska. Najlepsze znajdują się w zachodniej części Andaluzji, w Huelvie, Salamance iw regionie Estremadura.
Kto jest okupem za los?
Oczywiście natknąłem się też na temat fatalnego okupu. W Hiszpanii słowa te odnoszą się do osób, które zajmują nieruchomość wbrew woli właściciela i po prostu tam mieszkają. I naprawdę odstraszają potencjalnych inwestorów – zwłaszcza z zagranicy, którzy zakładają, że ich mieszkania przez większą część roku będą zupełnie puste. Z tego co rozumiem hiszpańskie prawo mówi, że taki okup może zostać usunięty przez policję, jeśli minęło 48 godzin od wejścia intruzów. Jeśli jednak pozostaną w mieszkaniu dłużej niż 48 godzin, właściciel może je usunąć jedynie w drodze długiego procesu cywilnego. Ponadto zostanie obciążony kosztami utrzymania mieszkania.
Przykładem trudnej walki z najemcami jest przypadek Manuela, mieszkańca Mataró pod Barceloną, który od lat walczy o odzyskanie swojej własności. Historię Manuela opisał między innymi La Vanguardia: https://www.lavanguardia.com/vida/20200826/483079555869/hombre-recupera-casa-okupas-vacaciones-allanamiento.html. Ponad sześć lat temu dom Manuela miał lokatorów, których nie mógł się pozbyć. Pomimo lat batalii prawnych, Manuel nie był w stanie odzyskać swojej własności. Hiszpańskie prawo pozwala dzikim mieszkańcom żyć do czasu otrzymania przez właściciela nieruchomości prawomocnego orzeczenia sądu, którego Manuel, mimo usilnych starań, nie był w stanie uzyskać. W końcu jednak szczęście się do niego uśmiechnęło: za pośrednictwem portali społecznościowych dowiedział się, że lokatorzy mieszkający w jego domu wyjechali na wakacje na Ibizę. Postanowił wziąć sprawy w swoje ręce i kiedy upewnił się, że dom jest pusty, wyłamał drzwi, wszedł i zabrał je – wraz z okupem. „Nikogo tam nie było, wszedłem tak jak oni”, mówi Manuel.
W środku znalazł obraz nędzy i rozpaczy: wszystko zarośnięte brudem i strasznym bałaganem (tu zdjęcia: https://www.abc.es/espana/cataluna/abci-destrozos-podredumbre-quedo-casa – 401148769168-20200826172144_galeria .html #obraz5). Lokatorzy czuli się w domu Manuela tak dobrze, że zainstalowali nawet system alarmowy, którego sam Manuel wcześniej nie miał. Obecna sytuacja jest taka, że nawet jeśli Manuel zamieszka we własnym mieszkaniu i jak los zapłaci okup, może zostać oskarżony o włamanie. Pytanie brzmi, czy gdyby nie był właścicielem mieszkania, mógłby po 48 godzinach żyć z „legalnego” okupu, mimo przejęcia mieszkania, które było już zajęte przez nielegalnych lokatorów? 😀
Setien jako piłkarz i trener
Zanim zaczął trenować, Quique Setien grał przez 20 lat na hiszpańskich boiskach jako pomocnik. Karierę rozpoczynał w Racingu Santander, w którym rozegrał 110 meczów. Zadebiutował w sezonie 1977/1978, który był jednocześnie ostatnim sezonem Johana Cruyffa w Barcelonie. Jednak Setien nigdy nie miał okazji zmierzyć się ze swoim mentorem na boisku.
Później reprezentował Atletico Madryt, z którym zdobył Superpuchar Hiszpanii w 1985 roku. Setien zmierzył się nawet z reprezentacją Hiszpanii, z którą pojechał do Meksyku na Mistrzostwa Świata w 1986 roku. Nie rozegrał tam jednak ani jednego meczu. Odszedł na piłkarską emeryturę w 1996 roku i reprezentował barwy Levante, także niegdyś klubu Johana Cruyffa.
Jak wyglądają procesje wielkanocne w Hiszpanii?
Największe procesje podczas Wielkiego Tygodnia odbywają się w Andaluzji. Wszystko odbywa się bardzo uroczyście. W innych regionach procesje rozpoczynają się w Wielki Czwartek i Wielki Piątek. Chociaż parady wyglądają pięknie na żywo iw telewizji, trzeba wiedzieć, że przed uczestnictwem w paradzie przez kilka tygodni, a nawet miesięcy, Costaleros ćwiczą podnoszenie sylwetki. Jeśli obserwujesz procesję, zobaczysz osobę dzwoniącą w dzwon przymocowany do struktury paso. Za każdym razem, gdy dzwoni dzwonek, Costaleros wiedzą, czy zatrzymać, czy podnieść kawałek. Llamadero (czyt. Jamadero) to imię osoby, która prowadzi procesję Paso. Należy również zauważyć, że llamadro wydaje polecenia costaleros za pomocą swoich wezwań.
Od czasu do czasu procesja zatrzymuje się na tak zwane saetas, czyli śpiewane modlitwy. Podczas procesji ulicami miast ludzie rzucają z okien w posągi płatki róż. Niektórzy ludzie mieszkający w wąskich uliczkach, przez które przechodzi procesja, zbierają płatki róż z dachu posągu zamiast rzucać płatkami róż. To ma przynieść im błogosławieństwo, a costaleros oszczędzi kilka uncji do noszenia.